Ήμασταν άγριοι όταν όλοι οι άλλοι ήταν δαμάσκοι.
Εδώ είναι ο άγριος κήπος με ένα clunky βέλος που σας δείχνει πού θα το βρείτε.
Μερικές φορές η ιδέα της εκκαθάρισης του εδάφους για τη φύτευση είναι απλά πολύ εξαντλητική για να σκεφτεί. Έτσι, αυτό το κομμάτι του τραχιά βοσκότοπου πήρε μόλις σπόρους καλλιεργούμενα φυτά που έσκασε σε αυτό. Αναφορικά με αυτήν τη σελίδα από τον Graham Stuart Thomas’s Φυτά για κάλυμμα εδάφους :
Δεν νομίζω ότι δεν υπάρχουν ακόμα εκεί. Αλλά ήταν ενθαρρυντικό που κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός θεωρούσε μία από τις περίεργες ιδέες μου ως αξίζει να εξεταστεί.
Η σκληρή δουλειά ήταν, ωστόσο, στην πραγματικότητα αναπόφευκτη και εδώ περιλάμβανε να κάνει τα βήματα γύρω από αυτό. Και αυτή τη φορά ήταν σίγουρα αυτό που το έκανα.
Αλλά θυμάμαι ότι τα βήματα είναι ζοφερά, για την ποσότητα υπερβολικού εδάφους που πρέπει να καλέσετε γύρω. (Πού πήγε;) Και τα βήματα χρειάζονται μέτωπα και κάτι στις κορυφές τους για να περπατήσουν. (Το γνωστό χαλίκι σε αυτή την περίπτωση)
Και έπειτα – χρειάζεστε άκρη, ώστε το έδαφος να μην ανατρέπει όλη τη σκληρή δουλειά σας με ντρίμπλα ή καταρρέει στα βήματα. Αλλά πώς; Εκείνοι Υπέροχες διαφημίσεις για το Edging είναι όλα για επίπεδη, επίπεδη έδαφος, δεν έσκαψαν περίπου πλαγιές. Πώς ξεφεύγουν από αυτό; Πόσοι από εμάς τον κήπο σε επίπεδη γη; Χωρίς χτυπήματα;
Και σε κάποιο σημείο μια αλλαγή χρώματος, που περιλαμβάνει πολλή ζωγραφική.
Έτσι, αγόρασα πολλά λούστια στέγης (battens) – που έχουν μια θεραπεία ενάντια στη σήψη που το κάνει να διαρκέσει πέντε λεπτά περισσότερο από το μη επεξεργασμένο ξύλο. Και το έβαλε επιμελώς και το ζωγράφισε σε τυχαία μεγέθη, στη συνέχεια το έβαλε στις πλευρές των βημάτων, όπως μπορείτε να δείτε. Τώρα βρώμικο και κάπως τρελό. Η τυχαία βοηθά στη συγκάλυψη της ανισότητας όλων αυτών.
Βήματα με Magnolia stellata
Παίρνω πολλά σημεία Brownie για την ιδέα και, πράγματι, την εκτέλεση που ήταν mega βαρετή. Αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο Charles το βρίσκει πολύ ανεπαρκές, και κάθε χρόνο παίρνει να εργαστεί σε αυτό, επισκευάζοντας και επαναφορά και μίλησε πολύ για το γιατί δεν μπορούμε να έχουμε Corten Steel. (Τι;;;!) Τόσο για την αξία μου. Δεν έχει μολύνει ακόμα φέτος, αλλά πιθανότατα έχει αποστασιοποιηθεί από 100001 άλλα πράγματα.
Θα δείτε ότι στην κορυφή και στο πίσω μέρος αυτού του κήπου υπάρχουν Magnolias, στο Magnolia Walk. Ξεκινούν με Αστέρι Magnolia ένα από τα οποία ήταν ένα γαμήλιο δώρο και είναι μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα. Έχουμε εξελίξει μια φιλοδοξία να τους έχουμε γύρω από την άκρη του ημι -κύκλου, οπότε έχουμε ένα τεράστιο, πέντε μεσαίο και δύο tinies, όλοι εργάζονται για αυτόν τον απολαυστικό στόχο.
Οι άλλες Magnolias είναι οι Biggies.
Αγαπάτε όλους!
Ο άγριος κήπος είναι λεγόμενος λόγω της φύτευσης μου στο υπάρχον χορτάρι.
Παράξενο που ακούγεται σχεδόν μοντέρνο τώρα, εκτός, υποθέτω, αυτός θα ήταν ο επαναπροσδιορισμός του κήπου. Το έτος ξεκινά μέτρια με λευκά νάρκισσους που γίνονται λιγότερα κάθε χρόνο, αναμειγνύονται με λευκά ισπανικά bluebells (μια ασφαλή απόσταση από τους ντόπιους μας στο ξύλο). Οι λευκοί bluebells υποτίθεται ότι είναι περιπετειώδεις, αλλά όπως πολλές από αυτές τις υποσχέσεις δεν είναι. Εδώ ούτως ή άλλως. Αλλά πραγματικά, αυτό που περιμένουμε είναι το Λίλι Μαρτιγών – Ακριβώς όπως και τα σκαθάρια της Lily τους περιμένουν επίσης.
Αλλά έχουμε έναν γενναίο squisher. Έτσι, οι μαρτίδες ευδοκιμούν και εξαπλώνονται.
Η πραγματική δόξα αυτού του κήπου έρχεται πολύ αργότερα μέσα στο έτος, όταν η ανθοφορία πραγματικά πηγαίνει.
Η βάση της οθόνης είναι στην αρχή Rosebay Willowherbακολουθούμενη από και μερικές φορές επικαλύπτονται με μια άγνωστη κροκοσμία, το οποίο ήταν ένα δώρο από έναν φίλο που ξεπέρασε με αυτό. Προσθέστε διάφορα «άγρια λουλούδια» που ήταν πάντα εκεί:
Πόσο αποτελεσματικό είναι όλα φαίνεται να εξαρτάται από τον καιρό – ένα υγρό καλοκαίρι πέρυσι οδήγησε σε ένα μάλλον χαλαρό αποτέλεσμα. Το προηγούμενο έτος, οι επισκέπτες έτρεχαν γι ‘αυτό.
Κατά μήκος του μέσου έχουμε μερικές πέτρες μνημείων, οι οποίες δεν είναι προηγούμενα κατοικίδια ζώα. Μιλούν τοπικά ονόματα. Ετσι:
Λατρεύω το όνομα Bulchey Bernard, το οποίο εμφανίζεται ως το όνομα για έναν κοντινό μικρό οικισμό σε ένα έγγραφο με ημερομηνία 1687 και είναι πιθανώς ένα υβρίδιο αγγλικών και ουαλικών – πολλά από τα τοπικά μας ονόματα είναι τέτοιοι συνδυασμοί. Μέχρι τον 18ο αιώνα το όνομα είχε γίνει το έμπλαστρο του Hatter, το οποίο μιλάει για τον εαυτό του, νομίζω. Αυτή τη στιγμή ονομάζεται κούνια. Ανιαρός.
Το Ffymony yearll είναι ακριβώς ένα τέτοιο αγγλικό/ουαλικό υβριδικό όπως ανέφερα παραπάνω, και η προέλευση διευκρινίζεται σήμερα στα αγγλικά, όπως το Earl’s Well. Το Ffynnon είναι Ουαλός για καλά – σε αυτή την περίπτωση, και συχνά, μια αναδυόμενη άνοιξη. (ροή) Είναι επίσης τοπικό και σαφώς ανήκε στον κόμη.
Και έπειτα:
Ίσως το αγαπημένο μου. Αυτός είναι ο μικρός ποταμός που τρέχει από την κοιλάδα μας στο Tintern, που ονομάζεται επί του παρόντος Angiddy. Και το 955 ονομάζεται Anghiti. Με μια μάλλον συναισθηματική έκδοση που εμφανίζεται τον 19ο αιώνα.
Αυτό είναι ιστορία.
Κάρολος:
Νομίζω ότι είμαι αρκετά chunner για πράγματα, γι ‘αυτό θα αφήσω την Anne από τις καταγγελίες μου για να πρέπει να αντικαταστήσω μια ντουζίνα περίπου τα κομμάτια της άκρης φέτος (και πάλι). Θα ήθελα μια άκρη του Corten Steel, αλλά επεξεργάζομαι τις προδιαγραφές για αυτό που με νίκησε (και το κόστος θα ήταν φρικτό).
Ο άγριος κήπος φαίνεται πλούσιος και πυκνός, αλλά πρέπει ακόμα να το ζεσταίνω από φυτά δέντρων. Το Squishing Lily Beetle είναι πολύ ικανοποιητικό. (Δεν θα έκανα καλό βουδιστή).
